ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تنوع جمعیتهای گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca) در واکنش به علفکشها و بنزوتیادیازول در گوجه فرنگی (Lycopersicum esculentum)
آگاهی از تنوع جمعیتهای گل جالیز در واکنش به علفکشها میتواند کمک بزرگی در راستای بهبود مدیریت آنها باشد. پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل طی سالهای 1389 و 1390 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عامل اول 12 جمعیت گل جالیز مناطق مختلف کشور و عامل دوم سه بار پاشش علفکش گلایفوزیت (41%EC) به مقدار 21 و 41 میلیلیتر ماده مؤثره در هکتار، علفکش سولفوسولفورون (75%WG) 27 و 50 گرم ماده مؤثره در هکتار و همچنین محلول پاشی بوتههای گوجه فرنگی با غلظتهای 15، 20 و 30 پی پی ام ماده مؤثره بنزوتیادیازول، 30، 40 و 50 روز پس از نشاء و قرارگیری بذور آن به مدت 36 ساعت در 15، 20 و 30 پی پی ام بنزوتیادیازول، شاهد با و بدون گل جالیز بودند. درصد کاهش تراکم، وزن خشک گل جالیز نسبت به شاهد آلوده و درصد افت عملکرد گوجه فرنگی نسبت به شاهد بدون آلودگی، محاسبه شد. بهترین تیمار برای کنترل گل جالیز به جز جمعیت ارومیه، تیمار سولفوسولفورون 50 گرم ماده مؤثره در هکتار با سه بار پاشش بود وفقط جمعیت گل جالیز بهشهر را کاملاً کنترل کرد. جمعیت ارومیه با گلایفوزیت 41 میلیلیتر در هکتار بهتر کنترل شد. بنزوتیادیازول بجز تیمار سه بار محلول پاشی با غلظت 30 پی پی ام ماده مؤثره، کارایی مناسبی در کنترل گل جالیز نداشت.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100564_f24b5f5821c8ceeea0739d786e19e60a.pdf
2013-02-19
103
118
10.22092/jaep.2013.100564
جمعیت گل جالیز مصری
تراکم
وزن خشک گل جالیز
گلایفوزیت
سولفوسولفورون
نوشین
نظام آبادی
nezamabadi_n@yahoo.com
1
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، کرج
LEAD_AUTHOR
حمید
رحیمیان مشهدی
2
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، کرج
AUTHOR
اسکندر
زند
3
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات علفهای هرز، صندوق پستی 1454، تهران 19395
AUTHOR
حسن محمد
علیزاده
4
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، کرج
AUTHOR
محمدرضا
نقوی
5
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، کرج
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی خصوصیات بیولوژیکی و مولکولی دو جدایه ویروس ایکس سیبزمینی در استان همدان
به منظور تعیین پراکنش ویروس ایکس سیبزمینی طی سالهای 1389 و 1390، از مناطق کشت اصلی سیبزمینی در استان همدان شامل بهار، رزن و کبودرآهنگ بازدید و مجموعاً 456 نمونه برگی (تعداد 132 و 324 نمونه به ترتیب علائمدار و تصادفی) از 9 مزرعه جمع آوری شد. نتایج آزمون الایزا نشان دهنده آلودگی 42 نمونه تصادفی با ویروس ایکس سیب زمینی بود. میزان وقوع آلودگی به این ویروس به ترتیب کاهش در مناطق بهار (3/18%)، رزن (5/12%) و کبودرآهنگ (2/9%) تعیین گردید. جهت بررسی خصوصیات مولکولی، ناحیه ژن پروتئین پوششی دو جدایه ایرانی IRN-HB1 و IRN-HK2 بترتیب از مناطق بهار و کبودرآهنگ بطول حدود 750 جفت باز با استفاده از آغازگرهای اختصاصی تکثیر و توالی نوکلئوتیدی این قطعات تعیین گردید. آنالیز تبارزایی نشان داد که دو جدایه ایرانی مورد مطالعه در گروه اروپا-آسیا (Eurasia) قرار میگیرند و با جدایهPVX نخود فرنگی خویشاوندی نزدیکی داشتند. طول ژن پروتئین پوششی دو جدایه مورد بررسی 714 نوکلئوتید بود که منجر به تولید یک پروتئین فرضی با 237 آمینواسید میگردد. میزان همولوژی توالی نوکلئوتیدی ژن پروتئین پوششی بین 7/78 درصد با جدایه هلندی (رس شمار X88785) از گروه شماره دو تا 2/99 درصد با جدایه ایرانی (رس شمار FJ461343) و برای دو جدایه ایرانی 100 درصد تعیین گردید. هر چند که جدایههای ایرانی مورد مطالعه در این بررسی در گروه اروپا-آسیا قرار گرفتند ولی هنوز مشخص نیست که آنها جدایههای غالب این ویروس در ایران باشند. این اولین گزارش از آنالیز تبارزایی جدایههای سیبزمینی PVX از ایران واقع در منطقه mid-Eurasia میباشد.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100565_812f73ecb2a31585b9e6fd7281c97ae1.pdf
2013-02-19
119
130
10.22092/jaep.2013.100565
ویروس ایکس سیب زمینی
تبارزایی
ایران
ندا
شکراللهی
1
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی- واحد دامغان
AUTHOR
رضا
پوررحیم
pourrahim@yahoo.com
2
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، صندوق پستی 1454، تهران 19395
LEAD_AUTHOR
شیرین
فرزادفر
farzadfar2002@yahoo.com
3
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، صندوق پستی 1454، تهران 19395
AUTHOR
سعید
نظری
4
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، صندوق پستی 1454، تهران 19395
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تنوع بیماریزائی جدایههای Pythium aphanidermatum عامل پوسیدگی ریشه چغندرقند در ایران
در سالهای 1386 تا 1389 از مناطق عمده کشت چغندرقند در مراحل مختلف رشد محصول نمونه برداری شد. از مجموع 71 نمونه بیمار، 23 جدایه P. aphanidermatum خالص سازی و شناسائی گردید. بررسی تنوع بیماریزائی در مراحل بذر، گیاهچه و گیاه بالغ، نشان داد که جدایههای P. aphanidermatum از نظر بیماریزائی اختلاف معنی داری با یکدیگر دارند. جدایههای مورد بررسی در سه گروه بیماریزای قوی، متوسط و ضعیف گروه بندی شدند. در هر سه مرحله از آزمون بیماریزائی جدایه 8P از استان آذربایجان غربی، بیماریزاترین جدایه در بین جدایههای مورد بررسی بود. همچنین از واکنش زنجیرهای پلی مراز جهت تائید شناسائی جدایههایP. aphanidermatum استفاده شد. نتایج نشان داد که در جدایههای P. aphanidermatum آغازگر OPA-15 ایجاد یک قطعه تقریبی 2000 جفت بازی (bp) و آغازگر OPB-08 ایجاد دو قطعه تقریبی 1000 و 1850 جفت بازی (bp) نمود. این سه قطعه در تمام جدایههای P. aphanidermatum مورد بررسی، تکثیر شد. الگوی بدست آمده در جدایههای P. aphanidermatum با هیچکدام از جدایههای P. ultimum، P. oligandrum، P. deliense،Phytophthora drechsleri ، Fusarium solani و Rhizoctonia solani شباهت نداشت. بهاین ترتیب میتوان از دو آغازگر OPA-15 و OPB-08 در شناسایی جدایههای P. aphanidermatumاز گونههای دیگر پیتیوم و سایر قارچهای مسبب پوسیدگی ریشه چغندرقند استفاده نمود.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100566_b9d27864a999b7e1a770a2a0c9f6aea5.pdf
2013-02-19
131
144
10.22092/jaep.2013.100566
چغندرقند
پوسیدگی ریشه
تنوع بیماریزائی
PCR
مژده
کاکوئی نژاد
m.kakuei@gmail.com
1
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، کرج
LEAD_AUTHOR
سید باقر
محمودی
2
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، کرج
AUTHOR
پیمان
نوروزی
3
موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، کرج
AUTHOR
جمشید
سلطانی
4
مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، بخش تحقیقات چغندرقند، مشهد
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تعیین فنولوژی و کاربرد سامانه اطلاعات جغرافیایی برای مدیریت یولاف وحشی زمستانه در مزارع گندم
مدیریت علف هرز یولاف وحشی زمستانه در مزارع گندم با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) و اطلاعات مربوط به فنولوژی تطبیقی، بر اساس درجه- روز رشد تجمعی مربوط به هر مرحله از رشد، آزمایشی در 4 منطقه از کشور شامل زنجان، کرج، ورامین و آمل در دو سال زراعی 86 - 1385و 87-1386 مورد ارزیابی قرار گرفت. نقشههای مدیریتی علفهای هرز با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی برای استان مازندران تهیه شد. با وجود اختلافات زیادی که از لحاظ تقویم زمانی در فنولوژی تطبیقی یولاف وحشی زمستانه با گندم در سالها و مناطق مختلف وجود داشت، اما از نظر نیاز حرارتی لازم برای رسیدن به مراحل رشدی مشابه، اختلافات فاحشی دیده نشد. زمان شروع و خاتمه کنترل شیمیایی یولاف وحشی زمستانه بصورت پس رویشی در مزارع گندم در اقلیمهای مختلف به ترتیب 400 و 1000 درجه- روز رشد (دمای پایه صفر درجه سانتیگراد) در دوره رشدی گندم توصیه میگردد. با استفاده از نقشههای مدیریتی که در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه شدهاند میتوان زمانهای مناسب شروع مدیریت شیمیایی (پس رویشی)، خاتمه مدیریت شیمیایی (پس رویشی)، مدیریت پیش رویشی یولاف وحشی زمستانه و مصرف کود نیتروژن را جهت کاهش رقابت یولاف وحشی زمستانه با گندم در مناطق مختلف اقلیمی( استان مازندران) پیشبینی و مدیریت نمود.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100567_118bfcb163b9a5f23b2751c67cf9c89c.pdf
2013-02-19
145
160
10.22092/jaep.2013.100567
درجه روز رشد
فنولوژی تطبیقی
نقشه پیشبینی
مهدی
مینباشیمعینی
mehdiminbashi@gmail.com
1
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات علفهای هرز
LEAD_AUTHOR
حمید
رحیمیانمشهدی
2
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، کرج
AUTHOR
محمدعلی
باغستانی
baghestani40@hotmail.com
3
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش تحقیقات علفهای هرز
AUTHOR
حسن محمد
علیزاده
4
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، دانشکده کشاورزی، کرج
AUTHOR
میرمسعود
خیرخواه
5
پژوهشکده حفاظت خاک
AUTHOR
سیدحسین
ناظرکاخکی
6
مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زنجان
AUTHOR
احمد
دیهجی
7
موسسه تحقیقات پنبه کشور
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
ویروس پسوروز مرکبات، عامل عارضه نقش حلقوی در درختان پرتقال تامسون ناول در شرق مازندران
ویروس پسوروز مرکبات (CPV)، عامل یکی از بیماریهای خسارتزای مرکبات در جهان است. در سالهای اخیر عارضه ای روی درختان تامسون ناول با پایههای نارنج یا سیترنج در شرق استان مازندران مشاهده گردیده که باعث ایجاد علائمی از قبیل نقوش یا لکههای حلقوی روی میوه بالغ، به خصوص در اطراف گلگاه، و لکههای زرد رنگ گسترده و حلقوی بر روی برگهای مسن میگردد. درختان مبتلا دچار ریزش شدید میوه از زمان رنگ اندازی میگردند. به منظور بررسی عامل بیماری فوق نمونه برداری از سرشاخههای بهاره درختان مبتلا صورت پذیرفت. بررسیهای سرولوژیک اولیه با انجام الایزای غیر مستقیم و با استفاده از پادتن تک همسانهMA-13C5 ، موید حضور ویروس پسوروز مرکبات در نمونههای آلوده بود. واکنش زنجیره ای پلیمراز معکوس(RT-PCR) با چهار جفت آغازگر اختصاصی مرتبط با جدایههای ICRSV ،CRSV-4 ،CPV-RNA2 وCPV-CPG روی برگهای جمع آوری شده از سی اصله درخت پرتقال تامسون ناول صورت گرفت. نمونههای مورد بررسی فقط با آغازگر اختصاصی مرتبط با جدایه ویروس لکه حلقوی (CRSV-4) واکنش داده و یک قطعه اختصاصی bp218 تکثیر شد. طول قطعه به دست آمده با قطعهای که از جدایههای لکه حلقوی ویروس پسوروز مرکبات در سایر مناطق جهان به دست آمده، مشابه بود. هفت جدایه انتخاب شده برای نمودهسازی، بر اساس علائم ایجاد شده روی گیاهان محک به دو گروه بیولوژیکی تفکیک شدند. با توجه به نتایج به دست آمده و تشابه علائم ایجاد شده توسط جدایههای مورد مطالعه با سایر جدایههای لکه حلقوی ویروس پسوروز مرکبات گزارش شده از کشورهای مختلف، این جدایهها را میتوان در گروه بدون علائم تنه تیپ B ویروس پسوروز مرکبات جای داد.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100568_c8583955dda7ce247379a55ae0f60bec.pdf
2013-02-19
161
172
10.22092/jaep.2013.100568
ویروس پسوروز مرکبات (CPV)
Ophiovirus
نموده سازی
ویروس لکه حلقوی مرکبات (CRSV)
فائزه
فلکی
1
گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
AUTHOR
سید وحید
علوی
alavi_v@yahoo.com
2
بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، ساری
LEAD_AUTHOR
فرشاد
رخشنده رو
3
گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثر کائولین فرآوری شده بر آفتاب سوختگی میوههای انار
عارضه آفتاب سوختگی و ترکیدگی میوه انار، یکی از عوامل مهم خسارتزای انار در ایران و سایر کشورهای تولید کننده آن است. این عارضه موجب کاهش کمی و کیفی انار میگردد. در سال 1389، تأثیر ماده طبیعی کائولین فرآوری شده (سپیدان® WP) به صورت محلول پاشی، در دو منطقه ساوه و گرمسار بر روی ارقام ملس و گلوباریک، در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی بررسی شد. این محلول چهار مرتبه به فواصل 4 تا 5 هفته، در دو غلظت 3 و 5 درصد، در فاصله زمانی خرداد تا شهریور ماه روی درختان پاشیده شد. در زمان برداشت میزان شاخص آفتاب سوختگی و ترکیدگی در میوهها بررسی گردید. میانگین شاخص آفتاب سوختگی میوههای انار در تیمارهای شاهد و محلول پاشی شده با کائولین پنج درصد، به ترتیب، 15/4 و 77/1 بدست آمد. در این به ترتیب، حدود 7/44 و 2/4 درصد میوهها دارای آفتاب سوختگی شدید شدند. نتایج بیانگر کاهش ترکیدگی میوه به میزان 64 درصد و افزایش میانگین وزن میوهها به میزان 9 درصد نسبت به شاهد بود. نتایج بررسی میزان کلروفیل برگ و فتوسنتز در درختان شاهد و محلول پاشی شده با کائولین فاقد اختلاف معنیدار بود که نشان دهنده عدم تأثیر سوء کائولین روی درختان انار میباشد. با توجه به نتایج بدست آمده، چهار بار محلول پاشی درختان انار با کائولین فرآوری شده با غلظت پنج درصد، به فواصل 4 تا 5 هفته، میتواند خسارت آفتاب سوختگی میوههای انار را کاهش دهد.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100569_aed6170226f1efa4c373dfa52b2df44c.pdf
2013-02-19
173
184
10.22092/jaep.2013.100569
انار
آفتاب سوختگی
ترکیدگی میوه
کائولین
کلروفیل
فتوسنتز
حسین
فرازمند
paper@farazmand.ir
1
موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، صندوق پستی 1454، تهران 19395
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
گزارش زنبور (Psyllaephagus procerus Mercet (Hym.:Encyrtidae، پارازیتوئید پسیل آسیایی مرکبات Diaphorina citri Hem.:Psyllidae از ایران (گزارش کوتاه)
پسیل آسیایی مرکباتDiaphorina citri Kuwayama (Hem.: Psyllidae) به علت انتقال باکتریCandidatus Liberibacter asiaticus عامل بیماری مهم و مخرب لکه سبز (میوه سبز) مرکبات، (Huanglongbing (HLB))، از آفات مهم مرکبات در ایران میباشد. طی چندین مرحله نمونهبرداری از باغهای مرکبات آلوده به پسیل به منظور جمعآوری و شناسایی گونهی غالب در شهرستان جیرفت و انجام مطالعات رفتاری روی پارازیتوئید آن، فعالیت یک گونه زنبور از خانوادهی Encyrtidae روی درختان لیموشیرین Citrus limetta (Rutaceae) آلوده، در منطقهی کوشکمور شهرستان جیرفت واقع در استان کرمان با مشخصات جغرافیایی 28 درجه و 19 دقیقهی عرض شمالی، 58 درجه و 14 دقیقهی طول شرقی و با ارتفاع 549 متر از سطح دریا، در اردیبهشت سالهای 1389 و 1390، مشاهده گردید. نمونهها توسط نویسندهی چهارم به نام Psyllaephagus procerus Mercet, 1921شناسایی گردید که گزارش جدیدی برای فون حشرات این خانواده در ایران محسوب میگردد (1, 2). در حال حاضر این گونه با گونهی Metaprionomitus procerus Mercet, 1921 مترادف است (3) و از این جنس تاکنون گونههایP. pistaciae Ferrière, 1961، P. stenopsyllae (Tachikawa, 1963) و P. zdeneki Noyes & Fallahzadeh, 2005 از ایران گزارش شدهاند (1). طول بدن در مادهها 3/1 میلیمتر و در نرها 1/1 میلیمتر. اولین بند شاخک هماندازهی 4-5 بند اول فونیکول، طول بندهای 1 تا 4 فونیکول بلندتر از عرض آن، ولی بندهای 5 و 6 دارای طول و عرض مساوی هستند، پاها به طور کامل زرد رنگ نبوده و ران پای عقب و در برخی از موارد، بخشی از ساق پاهای میانی و عقبی تیره رنگ هستند، کوکساها تیرهرنگ، رگبال Marginal نوک تیز شده و تقریباً طول و عرض برابری دارد و از 5/2 برابر رگبال Stigmal کوتاهتر است، سپرچه سبز و یا سبز مایل به آبی است، شکم بلندتر از سینه نبوده و یا بطور جزئی بلندتر از آن است (4). تا کنون گیاه Fraxinus sp.. از خانوادهی Oleaceae و Pyrus communis از خانوادهی Rosaceae میزبانهای گیاهی مرتبط با این زنبور معرفی شدهاند. جمعآوری این زنبور از روی درختان لیمو شیرین آلوده به پسیل آسیایی مرکبات یک ارتباط جدید میزبان گیاهی- گیاهخوار- زنبور پارازیتوئید در دنیا محسوب میگردد. این گونه به عنوان پارازیتوئید اولیه پورههای حشراتی از راستهی Hemiptera شناخته شده است. میزبانهای گزارش شده عبارتند از: Eulecanium ciliatum (Hem.: Coccidae)Cacopsylla sp.،Cacopsylla pyri وPsyllopsis fraxini (Hem.: Psyllidae). تا کنون وجود این زنبور از ارمنستان، آذربایجان، اسپانیا، گرجستان، مجارستان، ایتالیا، مولداوی، مغولستان، لهستان، روسیه، ترکیه و اکراین گزارش شده است(3). نمونههایی از این گونه در آزمایشگاه حشرهشناسی دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان و مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی نگهداری میشوند.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100571_76bbc37c002e7f71f3dfd2a59db5f89f.pdf
2013-02-19
185
186
10.22092/jaep.2013.100571
Psyllaephagus procerus
امین
مقبلی قرایی
a.moghbeli.g@gmail.com
1
گروه گیاهپزشکی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
AUTHOR
مهدی
ضیاءالدینی
ziaaddini@vru.ac.ir
2
گروه گیاهپزشکی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
LEAD_AUTHOR
محمدامین
جلالی
jalali1353@yahoo.com
3
گروه گیاهپزشکی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
AUTHOR
حسینعلی
لطفعلیزاده
4
بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی، تبریز، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
گزارش زنبور پارازیتویید (Halticoptera polita (Hym.: Pteromalidae) (Walker, 1834 از ایران (گزارش کوتاه)
شب پره مینوز صنوبر Phyllonorycter populifoliella (Treitschke) (Lep.: Gracillariidae) یکی از آفات مهم صنوبر میباشد که در تمام مناطق کشور روی انواع صنوبر با درجهی اهمیت اقتصادی زیاد انتشار دارد. لاروهای شبپره مینوز صنوبر با نفوذ به درون برگ، دالانهای گرد و تاولی شکلی روی آن ایجاد میکنند. این حشره یکی از آفات مهم نهالستانهای صنوبر در استان آذربایجانغربی محسوب میشود. این آفت دارای دشمنان طبیعی بسیاری است که در کنترل طبیعی جمعیت آن در نقاط مختلف نقش دارند. در بررسی که به منظور شناسایی زنبورهای پارازیتوئید این آفت در منطقه شاهیندژ (استان آذربایجانغربی) طی سال 1389 انجام شد نمونههای آلوده به مینوز در محمودآباد شاهیندژ (N 36˚ 43' 08" و E 46˚ 30' 55") جمعآوری و در شرایط آزمایشگاهی پرورش داده شد. زنبورهای خارج شده در ظروف پرورش، جداسازی و به شیشههای حاوی الکل انتقال داده شدند. پس از مطالعه زنبورهای موجود در الکل از برخی از مشخصات کلیدی و مهم هر کدام از گونهها اسلایدهای میکروسکوپی و عکسها تهیه شد. شناسایی نمونهها در حد گونه توسط نگارندهی دوم انجام گرفت که بدین منظور از کلید شناسایی ارائه شده توسط (Bouček (1965 استفاده شد (1). زنبور پارازیتویید تحت عنوان Halticoptera polita (Walker, 1834) از خانواده Pteromalidae شناسایی گردید که برای نخستین بار از روی مینوز صنوبر گزارش میشود. از مهمترین مشخصات مورفولوژیک این گونه می توان به موارد زیر اشاره کرد: اولین بند شاخک هم اندازه طول چشم، نسبت به دیگر بندها بزرگتر و با فاصلهی زیادی از چشم های مرکب. بندهای فونیکول چهارگوش. در بال جلوئی رگبال کناری طولانیتر از رگبال پسکناری و 5/3- 5/1 برابر طولانیتر از رگبال استیگمال است. در جنس نر پالپ آروارهی پائین کم و بیش تغییر شکل یافته و متورم و دومین بند آرواره پائین (Stipes) اغلب طویل نیست. موهای انتهای شکم اندازه نامساوی دارند (3). زنبور پارازیتویید Halticoptera polita از بسیاری از نقاط دنیا گزارش شده است که از آن جمله میتوان به شمال غرب اروپا، سوئد، چکسلواکی سابق، رومانی، آلمان، ترکیه، اروپا، ایرلند شمالی، بلژیک، مجارستان، نیوزلند، چین، سودان و انگلستان اشاره کرد (2, 4) ولی تاکنون از ایران گزارش نشده است. این گونه به عنوان پارازیتوئید چندین خانواده از دوبالان، بالغشائیان و بالپولکداران از بسیاری از نقاط جهان گزارش شده است (4).
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100572_bf88d4e072eab4dc31d78f210225aed1.pdf
2013-02-19
187
188
10.22092/jaep.2013.100572
Halticoptera polita
سمیه
صادقی
1
گروه گیاهپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران
AUTHOR
حسینعلی
لطفعلیزاده
lotfalizadeh2001@yahoo.com
2
بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی، تبریز، ایران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
گزارش یک گونه از کنههای خانواده (Parasitidae (Acari: Mesostigmata از ایران (گزارش کوتاه)
کنههای خانوادهی Parasitidae با بیش از 400 گونهی شناخته شده، دارای پراکنش جهانی بوده و شکارگران آزادزی هستند که از تخم و مراحل نابالغ بندپایان خاکزی و نماتدها تغذیه میکنند (1). این خانواده شامل دو زیرخانوادهی Pergamasinae و Parasitinae است که اعضای زیرخانوادهی Pergamasinae اغلب به زیستگاههای نسبتاً پایدار مانند لاشبرگ کف جنگلها و چمنزارها، خزهها و علفهای دریایی پوسیده تمایل دارند و روابط همسفری در بین اعضای این زیرخانواده تا کنون مشاهده نشده است. اعضای زیرخانوادهی Parasitinae در زیستگاههای ناپایا مانند کود، کمپوست، آشیانهی پستانداران و حشرات کوچک و دئوتونمف آنها نیز اغلب به صورت همسفر یا فورتیک (Phoretic) روی حشرات یافت میشوند (4). جنسSaprogamasus Willmann, 1949 با معرفی گونهی S. ambulacralis Willmann, 1949 با دارا بودن صفحات پیشسینهای کوچک و اسکلروتینی، صفحهی سینهای با حاشیهی عقبی مستقیم، صفحات پسسینهای مجزا و بدن کماسکلروتینی از جنس Trachygamasus Berlese, 1905 جدا معرفی شد که این طبقهبندی توسط عدهای از متخصصان پذیرفته شد، اما اغلب متخصصان معتقد به مترادف بودن این دو جنس هستند که ما نیز از طبقهبندی اخیر پیروی میکنیم (1). از میان گونههای گزارش شده از ایران که متعلق به 11 جنس هستند تنها یک گونه از کنههای این جنس با نام T. gracilis Karg, 1971 از روی لاشه موش از ایران گزارش شده است (2, 3). در بررسیهای انجام شده روی کنههای میاناستیگمای خاکزی در شمالغرب استان کرمان و نیز میاناستیگمایان مرتبط با سختبالپوشان در منطقهی بم، کنهی T. ambulacralis از خاک و لاشبرگ در منطقهی مانی (17/1/1391) و همچنین مرتبط با سوسک Oryctes elegans Prell در منطقهی سه کهور (7/2/1391) جمعآوری و شناسایی شد که گونهای نزدیک به T. gracilis و گزارشی جدید برای فون کنههای ایران است. این گونه با داشتن بدن بزرگتر (900-700 میکرومتر)، وجود 18-15 جفت موی اُپیستونوتال، شش جفت موی پیشمخرجی روی صفحهی شکمی و صفحات پیشسینهای کوچک و ذوزنقهای شکل از گونهی نزدیک (T. gracilis) که دارای بدن کوچکتر (475-400 میکرومتر)، 15-14 جفت موی اُپیستونوتال، هفت جفت موی پیشمخرجی روی صفحهی شکمی و صفحات پیشسینهای بزرگتر و تقریباً دایرهای شکل میباشد قابل شناسایی است. گونهی T. ambulacralis جمعآوری شده از ایران با دارا بودن ویژگیهای فوق و طول ایدیوزوما 713-688 میکرومتر از گونهی T. gracilis تفکیک میشود.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100574_cfc5d06fa45f113c5646c1ef048bfd4c.pdf
2013-02-19
189
190
10.22092/jaep.2013.100574
Parasitidae
نازنین
مهرزاد
1
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
AUTHOR
مرضیه
مثنویپور
2
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
AUTHOR
شهروز
کاظمی
shahroozkazemi@yahoo.com
3
گروه تنوع زیستی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته؛ کرمان، ایران
LEAD_AUTHOR
ملیحه
لطیفی
4
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
AUTHOR
مهدی
ضیاءالدینی
5
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
گزارش زنبور (Thysanus ater (Hym.: Signiphoridae پارازیتویید سپردار واوی سیب Lepidosaphes malicola Borckh از ایران (گزارش کوتاه)
سپردار واوی سیب Lepidosaphes malicola Borckh از خانوادهی Diaspididae، یکی از آفاتی است که در سالهای اخیر در اکثر نقاط میوهخیز ایـران طغیان کرده و مـوجب خسارات فـراوان گـردیده است. این حشره با مـکیدن شیره گیاهی و ایجاد اختلالات فیزیولوژیک باعث ضعف شدید و مرگ درختان میزبان میگردد. درختان آلوده دارای برگهای کوچک و رنگ پریده، میوههای بدشکل و ریز و سرشاخههای خشک میباشند. در بررسی که به منظور شناسایی زنبورهای پارازیتویید این آفت در منطقهی شمالی استان آذربایجانشرقی به عمل آمد طی اردیبهشت و خرداد ماه سال 1389 نمونههای آلوده به سپردار سیب در منطقه کمارسفلی شهرستان جلفا (4291738 y =586294s38x =) جمعآوری و در شرایط آزمایشگاهی پرورش داده شد. زنبورهای خارج شده در ظروف پرورش، جداسازی و به شیشههای حاوی الکل انتقال داده شدند. پس از مطالعهی زنبورها و مقایسه آن با کلیدهای شناسایی موجود، توسط نگارندهی دوم مورد شناسایی قرار گرفتند. زنبور پارازیتویید تحت عنوان Thysanus ater Walker, 1840 از خانوادهی Signiphoridae شناسایی گردید. فعالیت زنبور پارازیتویید Thysanus aterدر بسیاری از نقاط دنیا مشاهده شده است که از آن جمله میتوان به اروپا، ترکیه و هنداشاره کرد (2) و برای نخستین بار از ایران گزارش میشود. از مهمترین مشخصات مورفولوژیکی این گونه میتوان به موارد زیر اشاره کرد: طول حـشره ماده 75/0 میلیمتر با رنگ عمومی تیره، بال جلـویی در ناحیه نیمه ابتدایی تیرهرنگ، مابقی شفاف بالعقب شفاف؛ عرض سر 63/1 برابر عرض فرق جلویی سر، عرض فرق جلویی سر برابر 68/0طول چماق شاخکی است؛ طول پدیسل شاخک 7/0 طول ناحیه اسکیپ، بندهای F1 تا F3 شاخک باریک و آنلیفرم، F4 چهار گوش و چـماق 29/2 برابر طویلتر از طول بند اول شاخک میباشد؛ طول بال جلو حدود سه برابر عرض آن و بال عقب در حدود 8 برابر طویلتر از عرض آن است؛ طول ریشکهای حاشیهای در حدود 5/2 برابر عرض بال است؛ تخمریز 27/3 برابر طویلتر از ساق پای میانی و 98/1 برابر طویلتر از ساق پای عقبی میباشد (1). این نمونهها در کلکسیون حشرات مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجانشرقی نگهداری میشوند.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100575_08743b1f623a56572e774c3b3aa8920d.pdf
2013-02-19
191
192
10.22092/jaep.2013.100575
Thysanus ater
آرش
ابراهیمی
arashe87@yahoo.com
1
گروه گیاهپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران
LEAD_AUTHOR
حسینعلی
لطفعلیزاده
lotfalizadeh2001@yahoo.com
2
بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجانشرقی، تبریز، ایران
AUTHOR
محمد حسین
کاظمی
3
گروه گیاهپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
گزارش جدید دو گونه از کنههای جنس (Antennoseius Berlese (Mesostigmata: Ascidae از ایران (گزارش کوتاه)
کنههای جنس Antennoseius Berlese, 1916 شکارگرانی آزادزی متعلق به خانواده Ascidae هستند که با داشتن حدود 60 گونهی توصیف شده از سراسر جهان به دو زیرجنس Antennoseius (بدون ناخن و آمبولاکروم روی پنجه پای نخست) و زیرجنس Vitzthomia Thor, 1930 (دارای ناخن و آمبولاکروم روی پنجه پای نخست) تقسیم میشوند (1, 4). تا کنون پنج گونه متعلق به این جنس، شامل سه گونه از زیرجنس Antennoseius و دو گونه متعلق به زیرجنس Vitzthomia از ایران گزارش شده که گونهی A. (Vitzthumia) kamalii Moraza & Kazemi, 2009 برای دنیا جدید بوده است (3, 4). در بررسی کنههای این جنس در استانهای تهران و فارس، سه گونه از کنههای زیرجنس Antennoseius از خاک و خاکبرگ جمعآوری و شناسایی شد. در نمونهبرداریهای انجام شده از زمینهای کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در تهران (28 آذر 1385)، نمونههای نر و ماده گونهیA. (Antennoseius) hispaniensis Bernhard, 1963 توسط نگارنده نخست و در بررسی کنههای خاکزی جنگلهای بلوط منطقه کوهمره سرخی اسان فارس (14 اسفند 1388) توسط نگارنده دوم، نمونههای نر و ماده گونه A. (Antennoseius) bacatus Athias-Henriot, 1961 و نمونه ماده گونهA. (Antennoseius) maltzevi Eidelberg, 1994 جمعآوری و شناسایی شدند. گونه A. (Antennoseius) hispaniensis پیشتر از خاک و خاکبرگ از کشورهای اسپانیا، شوروی سابق و ژاپن وA. (Antennoseius) maltzevi تنها از کشورهای اکراین و ایتالیا و از روی سوسکهای خانواده Carabidae گزارش شدهاند و گزارش آنها برای فون کنههای ایران جدید است (1, 2). ویژگیهای افتراقی کنه مادهA. (Antennoseius) hispaniensis: طول مجموع صفحات پشتی 650-640 میکرون، صفحههای پشتی دارای نقوش مشبک با برجستگیهای غده مانند هستند. صفحههای پودونوتال و اُپیستونوتال به ترتیب دارای 20 و 15 جفت مو، صفحهی اُپیستونوتال فاقد موهای منفرد، موهای پشتی کمی پهن و مضرس، موهای j1 از سایر موها پهنتر (31-35 میکرون)، موهای z1 کوتاهترین موها (19-22 میکرون)، سایر موها تقریباً هم اندازه (حدود 35-30 میکرون)، موهای Z5 بلندترین موهای پشی (حدود 45 میکرون) میباشند (شکل 3). صفحهی سینهای دارای دو جفت مو و سه جفت لیریفیشر، موهای اول سینهای (st1) بین صفحهی سینهای و صفحات باریک پیشسینهای بر روی غشای کوتیکولی واقع شدهاند. صفحهی جنسی اندکی پهن و در انتها محدب است. صفحهی شکمی-مخرجی دارای دو جفت مو علاوه بر موهای اطراف مخرجی است. صفحات پریترمی و برونپایی ادغام شده، پهن و مقداری تا زیر پیشران پاهای چهارم ادامه یافتهاند. تکتوم اندکی محدب و دارای دندانههای کوچک است (شکل 1). انگشت متحرک کلیسر دارای دو دندانه، انگشت ثابت دارای حدود 15 دندانهی خیلی کوچک و یک دندانهی کوچک نیمهانتهایی میباشد. اغلب موهای پاها، بهویژه موهای پشتی پرزدار؛ فاقد موهای ضخیم و تغییر شکل یافته روی بندهای پاها هستند. ویژگیهای افتراقی کنه مادهAntennoseius maltzevi : طول صفحههای پشتی در مجموع 610-600 میکرون، صفحهها دارای نقوش مشبک با خطوطاند. صفحهی پودونوتال دارای 20 و صفحهی اُپیستونوتال دارای 15 جفت مو، فاقد موهای منفرد در صفحهی اُپیستونوتال، موهای ji خار مانند (15-13 میکرون)، z1 کوتاه و سوزنی شکل (15-10 میکرون)، موهای j2-j5، z2-z4 و s4 کوتاه، قطور و در انتها اغلب گرد (حدود 10 میکرون)، سایر موها سوزنی شکل و اندکی ضخیم (42-35 میکرون)، موهای Z5 و S5 و تعدادی از موهای انتهایی اُپیستونوتال در نیمهی انتهایی پرزدار، Z5 بلندترین موها (حدود 60 میکرون) هستند (شکل 4). صفحهی سینهای دارای دو جفت مو و سه جفت لیریفیشر، حاشیهی عقبی صفحه به صورت نامنظم مقعر، موهای st3 و st4 خارج از صفحه و روی غشای کوتیکولی واقع شدهاند. صفحهی جنسی باریک، کشیده و در انتها گرد است. صفحهی مخرجی تنها دارای سه موی اطراف مخرجی میباشد. صفحههای پریترمی-برونپایی پهن، اما به زیر پیشران پاهای چهارم نمیرسند. تکتوم کمی محدب و دارای دندانههای خیلی کوچک است (شکل 2). انگشت متحرک کلیسر دارای دو دندانه، انگشت ثابت دارای تعداد زیادی دندانهی خیلی کوچک میباشد. اغلب موهای پاها صاف، تعدادی از موهای پشتی پیران، ران، زانو و ساق پای اول ضخیم شدهاند.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100576_62cd6ea9118584ded638da47ebf9e139.pdf
2013-02-19
193
196
10.22092/jaep.2013.100576
Antennoseius
شهروز
کاظمی
shahroozkazemi@yahoo.com
1
گروه تنوع زیستی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
LEAD_AUTHOR
شیما
یزدان پناه
2
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه حشرهشناسی، فارس، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
وقوع بلایت ناشی از قارچ Cylindrocladium buxicola در تودههای شمشاد جنگلی تنکابن (گزارش کوتاه)
شمشاد جنگلی Buxus hyrcana Pojark. یکی از گونههای همیشهسبز حفاظت شده در ذخایر جنگلی است که به صورت تودههای متراکم در جنگلهای خزر پراکنده است. در بازدیدهای انجام شده طی تابستان 1391 خشکیدگی درختان و ریزش شدید برگها در دو توده شمشاد در جنگلهای لیرهسر و جیسا در ناحیة تنکابن مشاهده شد (کیادلیری، گزارشهای منتشر نشده). روی برگها لکههای تیره رنگ و در پشت آنها بار قارچی سفیدرنگ دیده میشد که به سرعت موجب خشکیدگی و ریزش آنها میشد. در قسمتهای مختلف ساقههای در حال خشک شدن لکههای طولی تیره دیده میشد. خشکیدگی در شاخههای پایینی درختان، به ویژه درختچههای جوان شدت بیشتری داشته و برگهای آنها خزان نموده بود، اگرچه رویش مجدد جوانهها نیز دیده میشد که بلافاصله آلوده شده بودند. پس از قرار دادن برگها و ساقههای آلوده در اتاقک مرطوب در دمای 22-20 درجه سلسیوس قارچ Cylindrocladium sp. جدا شد. برای بررسیهای ریختشناسی کشت تک اسپور روی محیط PDA حاوی 2% عصاره مالت و برگ میخک- آگار در دمای 25 درجه سلسیوس انجام شد (1). رشد پرگنه آهسته بود. رنگ پرگنه در مرکز به قهوهای نزدیک بود و در اطراف آن ریسههای هوایی پنبهای شکل به رنگ کرم رشد کرده بودند. روی برگهای میخک پس از 7 روز کنیدیبرهای دیوارهدار با پایه بیرنگ (180-90 × 3-2 میکرومتر) و انتهای سرنیزهای شکل (به قطر 11-6 میکرومتر) روی اسپورودوکیومها تشکیل شدند که فیالیدها در انتهای انشعابات آنها قرار داشتند. کنیدیهای استوانهای شکل، راست، بیرنگ با یک دیواره و در هر دو انتها متورم بودند (65-45 × 3-2 میکرومتر). بر اساس مطابقت ویژگیهای ریختشناسی با منابع موجود (1) قارچ مذکور به عنوان .Cylindrocladium buxicola (Henricot & Culham, 2002) .syn. Cylindrocladium pseudonaviculatum Crous, Groenewald & Hill 2002; teleomorph Calonectria pseudonaviculata. شناسایی شد. چهار نهال دو ساله شمشاد جنگلی با پاشیدن سوسپانسیون اسپور قارچ (105 اسپور در میلیلیتر) آب مقطر تا خیس شدن کامل مایهزنی و در اتاقک رشد تاریک با دمای 25 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90-80% نگهداری شدند (4). پس از 48 ساعت نهالها به گلخانه با دمای 22-20 درجه سلسیوس و نور متناوب منتقل شدند. یک هفته پس از مایهزنی اولین علایم مشابه آلودگی طبیعی روی برگها مشاهده شد و در آخر هفته دوم ریزش برگها نیز شروع شد، در حالی که گیاهان شاهد که آب مقطر استریل روی آنها پاشیده شده بود علایمی نداشتند. قارچ مایهزنی شده مجدداً از برگها و ساقههای آلوده جداشد. C. buxicola در اواسط دهه 1990 میلادی روی شمشادهای انگلستان گزارش شد (2) و در سالهای اخیر از ترکیه (4) و گرجستان (3) نیز گزارش شده است. بر اساس منابع موجود، به نظر میرسد این اولین گزارش از وجود این بیماری در ایران باشد. با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب برای توسعه بیماری در منطقه، این میتواند برای این گونه حفاظت شده یک فاجعه باشد.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100577_0b26e192c32326833bf4a101bdbf1348.pdf
2013-02-19
197
198
10.22092/jaep.2013.100577
Cylindrocladium buxicola
سعید
رضائی
srezaee@srbiau.ac.ir
1
گروه بیماریشناسی گیاهی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
هادی
کیادلیری
2
گروه جنگلداری، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
AUTHOR
کسری
شریفی
3
گروه بیماریشناسی گیاهی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
AUTHOR
یزدانفر
آهنگران
4
اداره کل منابع طبیعی مازندران، نوشهر، ایران
AUTHOR
شهاب
حاجمنصور
5
مجتمع آزمایشگاهی زکریای رازی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تاثیر غذای مصنوعی حاوی بذر پودر شده هیبریدهای مختلف ذرت روی فعالیت پروتئولیتیک و آمیلولیتیک گوارشی و واکنشهای تغذیهای (Helicoverpa armigera (Lep.: Noctuidae (مقاله انگلیسی)
فعالیت پروتئولیتیک و آمیلولیتیک و واکنش تغذیهای لارو سن پنجم Helicoverpa armigera روی هیبریدهای مختلف ذرت (DC370، SC704، SC700، SC500 و (SC260 در قالب غذای مصنوعی تحت شرایط کنترل شده (دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) بررسی شد.بیشترین فعالیت پروتئولیتیک کل در لاروهای پرورش یافته روی DC370 ( U mg-1543/0±954/7) و SC500 ( U mg-1171/0±965/7) بود ولی کمترین فعالیت آنزیمی در لاروهای تغذیه شده با SC704 (160/0±878/5 U mg-1) بود. بیشترین فعالیت آمیلولیتیک نیز روی DC370 ( mU mg-1001/0±055/0) و SC500 ( mU mg-1007/0±047/0) و کمترین فعالیت آنزیمی روی SC704 ( mU mg-1001/0±012/0) بود. وزن لارو سن پنجم H. armigera اختلاف معنیداری روی هیبریدهای مختلف داشت به طوری که روی هیبرید SC704 (16/6±77/45 میلیگرم) بیشترین و روی هیبرید DC370 (61/1±14/18 میلیگرم) کمترین وزن را داشت. بیشترین و کمترین وزن غذای مصرفی به ترتیب روی SC500 (4/11±56/219 میلیگرم بر لارو) و DC370 (3/10±05/155 میلیگرم بر لارو) بود. وزن فضولات H. armigera روی SC704 (2/8±74/50 میلیگرم بر لارو) بیشترین و روی SC500 (21/4±51/27 میلیگرم بر لارو) کمترین مقدار بود. بر اساس یافتههای حاصل از این پژوهش، هیبرید DC370 میزبان نامناسبی برای تغذیه لارو سن پنجم H. armigera است.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100579_51489aeb1c5569e774412c08ea484386.pdf
2013-02-19
9
18
10.22092/jaep.2013.100579
آنزیمهای گوارشی
واکنش تغذیهای
Helicoverpa armigera
هیبریدهای ذرت
بهرام
ناصری
bnaseri@uma.ac.ir
1
اردبیل، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده علوم کشاورزی، گروه گیاهپزشکی
LEAD_AUTHOR
جبرائیل
رزمجو
2
اردبیل، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده علوم کشاورزی، گروه گیاهپزشکی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
شاخص های تغذیهای (Helicoverpa armigera (Lep.: Noctuidae روی بذر پنج میزبان گیاهی (مقاله انگلیسی)
در این مطالعه، شاخص های تغذیه ای لاروهای کرم غوزه پنبه Helicoverpa armigera روی پنج میزبان گیاهی شامل لوبیا چشم بلبلی، نخود، سویا، لوبیا سفید و ذرت در دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی تعیین شد. کمترین میزان نرخ مصرف نسبی (RCR) لاروهای سن سوم روی لوبیا چشم بلبلی 512/0± 21/3 بود. بالاترین میزان کارایی تبدیل غذای خورده شده (ECI) و نرخ رشد نسبی (RGR) روی میزبان چشم بلبلی به ترتیب 004/0±8/6 و 007/0±243/0 به دست آمد. کمترین میزان کارایی تبدیل غذای خورده شده (ECI) و کارایی تبدیل غذای هضم شده (ECD) (به ترتیب 002/0±4/2 و 005/0±9/6) از لاروهای سن چهارم روی ذرت مشاهده شد. بالاترین ECI و ECD لاروهای سن پنجم (به ترتیب 010/0±2/23 و10/0±5/84) و ششم (به ترتیب 017/0±7/26 و 011/0±5/40). روی لوبیا چشم بلبلی به دست آمد. میزان شاخص تقریبی هضم شوندگی (AD) مجموع سنین لاروی (از لارو سن سوم تا سن ششم) روی میزبان های گیاهی مختلف از 024/0±9/28 تا 015/0±55 در نوسان بود که کمترین میزان آن روی ذرت و بیشترین میزان آن روی لوبیا چشم بلبلی بود. لاروهایی که از لوبیا چشم بلبلی تغذیه کرده بودند بالاترین مقدار ECI، ECD و RGR را نشان دادند.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100581_96fefcf65630bc7b4e5f20baae2f05d1.pdf
2013-02-19
19
28
10.22092/jaep.2013.100581
شاخص تغذیه
Helicoverpa armigera
میزبان گیاهی
فاطمه
باقری
1
گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
AUTHOR
یعقوب
فتحی پور
fathi@modares.ac.ir
2
گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
LEAD_AUTHOR
بهرام
ناصری
bnaseri@uma.ac.ir
3
گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مطالعه جنس (Orthocentrus (Hymenoptera: Ichneumonidae, Orthocentrinae در استانهای گیلان و مازنداران، به همراه اولین گزارش هفت گونه و یک زیر گونه از ایران (مقاله انگلیسی)
در این تحقیق جنس Orthocentrus Gravenhorst, 1829 (Hymenoptera: Ichneumonidae, Orthocentrinae) در استانهای گیلان و تهران مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 154 نمونه از زنبورهای این جنس توسط تله مالیز در سال 1389 جمعآوری شد. جنس Orthocentrus و هفت گونه و یک زیرگونه مربوط به این جنس شامل O. asper (Gravenhorst, 1829)، O. castellanus Ceballos, 1963، O. hirsutor Aubert, 1969، O. protervus Holmgren, 1858، O. sannio Holmgren, 1858، O. strigatus Holmgren, 1858، O. winnertzii Forster, 1850 و O. winnertzii planator Aubert, 1978 جمعآوری و شناسایی شد که همگی برای اولین بار از ایران گزارش میشوند. فراوانی فصلی، دوره ظهور حشرات کامل، انتشار گونهها و تغییرات فون گونههای جنس Orthocentrus بر اساس تغییرات ارتفاع در دامنههای شمالی و جنوبی البرز ارائه شده است. کلید شناسایی گونههای جنس Orthocentrus جمعآوری شده از استانهای گیلان و تهران برای نرها و مادهها به تفکیک ارائه شده است.
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_100582_928d63b5b45dbee1dc78b8180b073f74.pdf
2013-02-19
29
39
10.22092/jaep.2013.100582
Ichneumonidae
Oethocentrus
گزارش جدید
کلید شناسایی
ایران
عباس
محمدی خرم آبادی
1
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده کشاورزی، گروه حشرهشناسی، صندوق پستی 336-14115، تهران
AUTHOR
علی اصغر
طالبی
talebia@modares.ac.ir
2
دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده کشاورزی، گروه حشرهشناسی، صندوق پستی 336-14115، تهران
LEAD_AUTHOR