2024-03-28T19:41:58Z
https://jaenph.areeo.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=10861
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
شناسایی سودوموناسهای فلورسنت رایزوسفر سیبزمینی و ارزیابی توان آنتاگونیستی آنها در کنترلPectobacterium carotovorum در شرایط مزرعه
غلام
خداکرمیان
دوستمراد
ظفری
از خاک اطراف ریشه و غدههای سیبزمینی مناطق همدان، دماوند و قصرشیرین نمونهبرداری شد. از این نمونهها روی محیط کشت pseudomonas agar F، 96 استرین باکتری جنس سودوموناس فلورسنت کننده جدا شد. بر اساس فعالیت آنتاگونیستی استرینهای سودوموناس فلورسنت جدا شده روی محیط کشت فوق علیه Pectobacterium carotovorum عامل پوسیدگی نرم سیبزمینی، تعداد 40 استرین نماینده گروههای عمده آنتاگونیستی انتخاب و ویژگیهای فنوتیپی آنها تعیین شد. نتایج بررسیهای فنوتیپی نشان داد که استرینهای نماینده به سه گونه Pseudomonas aeruginosa، P. putida و بیووارهای دو، سه و پنج P. fluorescens وابسته هستند. ارزیابی توانایی بیوکنترل تعداد 20 نماینده از استرینها علیهPectobacterium carotovorum عامل بیماری پوسیدگی سیبزمینی در شرایط آزمایشگاه نشان داد که عمده این استرینها قادر به بازدارندگی از رشد باکتری یاد شده بوده و در سطح یک درصد دارای تفاوت معنیدار هستند. بر اساس بررسیهای آزمایشگاهی شش استرین نماینده انتخاب شد. از این استرینها در آب مقطر سوسپانسیون تهیه و جذب نوری آنها به 1/0 رسانده شد. سپس سوسپانسیون باکتریها به ترتیب هزار (غلظت I) و ده هزار بار (غلظت II) رقیق شد. غدههای سیبزمینی توسط سوسپانسیونهای تهیه شده آغشته و در خاک آلوده به باکتری P. carotovorum در شرایط مزرعه کاشته شدند. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که استرینهای مورد بررسی از نظر توانایی کنترل باکتری P. carotovorum عامل بیماری پوسیدگی سیبزمینی دارای تفاوت معنیدار بوده و توانستند میزان بیماری را بین 5/2 تا 75/38 درصد کاهش دهند. بین دو غلظت به کار رفته استرینهای باکتریهای آنتاگونیست از نظر میزان بازداری از بیماری تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
Pseudomonas fluorescens
P. putida
P. aeruginosa
پوسیدگی نرم سیب زمینی
کنترل بیولوژیک
Pectobacterium carotovorum
2010
02
20
1
18
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107358_aa9a4bb707c23ab3e591c8e6ab88c69d.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
برآورد سطح زیان اقتصادی کرم پیلهخوار نخود Heliothis viriplaca (Lep.: Noctuidae) در منطقه مراغه
فرناز
سیدی صاحباری
غلامرضا
رجبی
نخود مهمترین گونه حبوبات است که در تناوب با غلات در استان آذربایجان شرقی کشت میشود. کرمهای پیلهخوار آفت مهم این گونه گیاهی در ایران و سایر نقاط جهان محسوب میشوند که همه ساله مقادیر زیادی از سموم شیمیایی جهت کنترل این آفات مورد استفاده قرار میگیرد. جهت تعیین سطح زیان اقتصادی کرم پیلهخوار نخود در منطقة مراغه، مطالعاتی از سال 1380 به مدت دو سال انجام شد. دو رقم نخود سفید جم و بیونیج هر کدام در قطعه زمینی به طول 100 و به عرض 10 متر کشت شده و آزمایشها در 25 ردیف مجاور هم در وسط هر قطعة آزمایشی انجام شد. ده ردیف نیز درانتهای هر قطعه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. پس از تخمریزی حشرات ماده در طبیعت، جداسازی بیست و پنج ردیف آزمایشی از یکدیگر بوسیلة تور نازک فلزی به ارتفاع 50 سانتیمتر، صورت گرفت تا از جابجایی لاروها بین ردیفهای آزمایشی جلوگیری شود. برای پیش آگاهی از جمعیت شبپرههای آفت از تله نوری که به فاصله دور از محل مزرعه نصب شده بود، استفاده شد. ده روز پس از شروع تفریخ تخمها در مزرعه، شمارش لاروها در طول 4 متر (معادل یک مترمربع) از هر ردیف به طور جداگانه انجام گرفت و عملکرد هر ردیف آزمایشی نیز در نهایت برآورد شد. میزان خسارت وارد شده به وسیله یک لارو، برای ارقام آزمایشی طی دو سال تعیین شد. محاسبات آماری نشان داد که سطح زیان اقتصادی کرم پیله خوار برای رقم جم که رقم غالب منطقه است طی سال با بارندگی زیاد (2/382 میلیمتر) 35/0 لارو در مترمربع و در سال با بارندگی متوسط (9/234 میلیمتر) 25/1 عدد لارو در مترمربع میباشد. سطح زیان اقتصادی برای رقم بیونیج نیز در سالهای با بارندگی زیاد و متوسط بهترتیب 4/0 و 9/1 لارو در مترمربع محاسبه شد.
نخود
کرم پیلهخوار
سطح زیان اقتصادی
2010
02
20
19
32
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107359_68006f392970c5add9c732fad9ff742b.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
بررسی صفات مرفوفیزیولوژیکی و معرفی بیوتیپهای جمعیت پیچک (Convolvulus arvensis) دماوند
علی
مهرآفرین
فریبا
میقانی
محمدعلی
باغستانی
محمدجواد
میرهادی
محمدرضا
لبافی
با بررسی تنوع رشدی و فیزیولوژیکی بیوتیپهای پیچک، میتوان سازگاری و بقای جمعیتهای این علفهرز را ضمن تغییر شرایط محیطی و عملیات مدیریت، توجیه کرد. پژوهش حاضر طی سالهای 1384 تا 1385 در بخش تحقیقات علفهایهرز مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور با هدف شناسایی تنوع مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی جمعیت پیچک و معرفی بیوتیپهای این علفهرز در دماوند انجام شد. بذرهای پیچک از مزرعه تحقیقاتی دماوند جمعآوری و در گلخانهای با شرایط کنترل شده کشت شدند. اهمیت ویژگیهای مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی بر اساس 43 صفت مرفوفیزیولوژیکی توسط تجزیه صفات به مولفههای اصلی (PCA) تعیین شد. با توجه به اقلیم سرد و کوهستانی دماوند، بیوتیپهای پیچک بیشترین تنوع را در سطح برگ نشان دادند. علاوه بر این، به منظور شناسایی تنوع ریختی و رستهبندی بیوتیپها از تجزیه خوشهای (کلاستر) استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه خوشهای، جدایی بیوتیپها را توسط دندروگرام سلسله مراتبی در 16 بیوتیپ (خوشه) نشان داد. این امر مؤید نتایج حاصل از رستهبندی پراکنش بوتهها بر اساس ضریب رتبه در مولفههای اصلی بود. سطح برگ، با بیشترین بار عاملی (936/0) به عنوان مهمترین صفت متمایز کننده بیوتیپهای پیچک دماوند محسوب میشود. به عبارت دیگر، در پیچکهای دماوند، بیشترین تفاوت ژنوتیپی مربوط به سطح برگ آنها بود. تنوع مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی بیوتیپهای پیچک دماوند، میتواند سازگاری آنها را با شرایط محیطی و روشهای مختلف مدیریت علفهرز توجیه کند. علت کنترل دشوار پیچک، درجهی بالای چندشکلی فنوتیپی در این گونه است.
پیچک
بیوتیپ
تجزیه خوشهای
تجزیه به مولفههای اصلی
2010
02
20
33
52
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107361_24a665fc9ddb79d90dec8e3be1454d88.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
مرفولوژی مراحل مختلف رشد و چرخه زیستی شپشک ریشه یونجه Hom.: Margarodidae)) Porphyrophora medicaginisدر استان آذربایجانشرقی
فرناز
سیدی صاحباری
محمد
محمدی پور
این مطالعه از آغاز سال 1383 در مزرعه یونجه هفت ساله رقم همدانی به مدت دو سال انجام شد. مزرعه مورد نظر بطور هفتگی مورد بازدید و نمونه برداری قرار گرفت و مرفولوژی مراحل مختلف رشد و وضعیت مراحل زیستی آفت در شرایط مزرعه مطالعه شد. با انتقال کیستهای آفت به آزمایشگاه و پرورش آنها داخل ظروف محتوی خاک نرم گلدانی، ضمن انجام بررسیهای مرفولوژیک، دورة زیستی آفت در شرایط آزمایشگاهی نیز تا حد امکان مورد مطالعه قرار گرفت. زمستانگذرانی آفت در شرایط طبیعی مزرعه بصورت پورههای سن یک بوده و از اواسط زمستان این پورهها با ترشح پوستههای مخصوص به حالت کیست مبدل میگردند. این حالت تا اواسط مرداد ماه در مزرعه ادامه داشته و ظهور حشرات کامل ماده از نیمه دوم مرداد ماه آغاز شد. این حشرات بدون هیچگونه تغذیه و جفتگیری ضمن ترشح رشتههای سفید کرکی تا عمق 15 سانتیمتری خاک تخمریزی کرده و کیسههای حاوی تخم خود را در داخل خاک رها میسازند. میانگین تعداد تخم در کیسههای تخم جمعآوری شده از مزرعه 180 عدد بدست آمد. تخمها از 25 شهریور ماه در شرایط طبیعی تفریخ شده و پورههای سن یک آفت ظاهر میشوند. همچنین فعالیت حشرات نر بالدار از دهه دوم شهریور در مزرعه مشاهده شد. این حشرات نیز فاقد علایم تغذیهای بوده و 2 الی 3 روز بعد از ظهور از بین رفتند. مطالعات نشان داد که این آفت یک نسل در سال دارد.
مرفولوژی
چرخه زیستی
شپشک ریشه
یونجه
2010
02
20
53
70
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107363_3e4e3811c5767f49a175a5b0371e3e2c.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
بررسی نوسانات جمعیتی و توزیع فضایی سفیدبالکهایBemisia tabaci وBemisia argentifolii و زنجرک Empoasca decipiensروی بادمجان در منطقه ورامین
روجا
کیان پور
یعقوب
فتحی پور
کریم
کمالی
سفید بالکهای Bemisia tabaci و Bemisia argentifolii و زنجرک Empoasca decipiens از آفات مهم و پلیفاژ برای طیف وسیعی از محصولات کشاورزی مهم در ایران و بسیاری از نقاط جهان به ویژه در مناطق گرمسیری میباشد. دو گونه سفیدبالک در مرحله بلوغ بسیار به هم شبیه بوده و امکان جداسازی آنها به خصوص در شرایط صحرایی امکان پذیر نبود، بنابراین تراکم جمعیت و الگوی توزیع فضایی سفیدبالک به صورت مخلوطی از دو گونه B. tabaci و B. argentifolii در کنار زنجرک E. decipiens در سال زراعی 1385 به صورت هفتگی روی بادمجان در منطقه ورامین مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین الگوی توزیع فضایی از شاخص تجمع (k)، شاخص پراکندگی (ID)، میانگین تجمعی للوید (m*) و نسبت m*/m، شاخص موریسیتا (Iδ) و روش رگرسیونی (تیلور و آیوائو) استفاده شد. با استفاده از شاخص تجمع و ضرایب روشهای رگرسیونی تیلور و آیوائو، برنامه نمونه برداری ارتقا داده شد. سفیدبالکها با یک هفته تأخیر نسبت به زنجرک در اواخر اردیبهشت ماه ظاهر شدند. بیشترین میزان جمعیت، 89/4 سفیدبالک در هر برگ در اواسط خرداد و 69/6 زنجرک در هر برگ در اواسط مرداد ماه به دست ٱمد. هم جمعیت مخلوط سفیدبالک و هم جمعیت زنجرک بتدریج در اواسط مهر ماه به صفر رسید. تمام روشهای مورد استفاده به جز شاخص پراکندگی برای سفیدبالک مؤید تجمعی بودن هم سفیدبالک و هم زنجرک بودند، اما شاخص پراکندگی توزیع تصادفی را برای سفیدبالک نشان میداد. تعداد نمونه مناسب با استفاده از فرمول عمومیآن به ترتیب 38 و 20 واحد نمونه برداریبا درصد خطای 20٪ برای سفیدبالک و زنجرک بود که ارتقا برنامه نمونه برداری بر اساس شاخص k به 37/103 و 42/158، بر اساس ضرایب تیلور 98/14 و 88/0 و براساس ضرایب آیوائو 39/149 و 35/63 واحد نمونه برداری به ترتیب برای سفیدبالک و زنجرک به دست آمد، تفاوت در تعداد نمونهها بر اساس شاخصهای مختلف ممکن است به علت تفاوت در دقت آن شاخصها باشد. تعیین برنامه نمونه برداری و الگوی توزیع فضایی یک آفت میتواند در طراحی و اجرای برنامههای مدیریت تلفیقی آفات مؤثر واقع شود.
Bemisia tabaci
Bemisia argentifolii
Empoasca decipiens
تغییرات جمعیت
الگوی توزیع فضایی
ارتقا برنامه نمونه برداری
2010
02
20
71
94
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107373_07d5fd62d140c7771e40c7c94a99f566.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
معرفی چند گونه tylenchid از استان کرمان
آزاده
قرهخانی
ابراهیم
پورجم
اکبر
کارگر بیده
به منظور شناسایی نماتدهای متعلق به راسته Tylenchida در استان کرمان، طی سالهای 1384 و 1385 تعداد 150 نمونه خاک و ریشه از مناطق مختلف استان جمع آوری گردیده و پس از شستشو و استخراج نماتدها از خاک و ریشه ها، تثبیت و انتقال آنها به گلیسیرین با استفاده از روش De Grisse (1969) انجام پذیرفت. سپس از نماتدهای جدا شده به تفکیک جنس، لام های میکروسکوپی دائمی تهیه و پس از بررسیهای میکروسکوپی و انجام اندازه گیریها و رسم تصاویر مورد نیاز، با استفاده از منابع و کلیدهای موجود به شناسایی گونه های جدا شده اقدام گردید. با بررسیهای ریخت شناختی و ریخت سنجی که بر روی گونه ها انجام گرفت، در این بررسی بیست و یک گونه از بالاخانواده Tylenchoidea و یک گونه از جنس Stictylus شناسایی شدند. در بین نمونه ها، گونه های Cephalenchus lobus Dhanachand & Jairajpuri, 1980، Coslenchus areolatus (Egunjobi, 1967) Siddiqi, 1978 و Rotylenchus eximius Siddiqi, 1964 برای اولین بار از ایران گزارش میشوند.
نماتد
کرمان
ایران
Stictylus
Cephalenchus
Coslenchus و Rotylenchus
2010
02
20
95
118
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107379_0e3426079fc7b47e7e4be27a57805e02.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
بررسی فنولوژی علفهرز تلخه (Acroptilon repens) بر اساس درجه- روز رشد
محمدتقی
آل ابراهیم
فریبا
میقانی
محمدحسن
راشد محصل
محمد علی
باغستانی
در پژوهش حاضر، مراحل فنولوژی علفهرز تلخه سال 1383 در خزانه بخش تحقیقات علفهایهرز مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که اندامهای هوایی ظاهرشده از ریشه در درجه- روز 0 تا 3/3823، به رشد خود ادامه میدهند. طی این دوره، 8 مرحله فنولوژی برای تلخه به ثبت رسید. این مراحل شامل ظهور اندام هوایی از ریشه، تبدیل طوقه به ساقه اصلی، تولید اندام هوایی ثانوی از ریشه، انشعاب ساقه اصلی، غنچهدهی، گلدهی، خشکشدن گل و خشکشدن اندام هوایی بود. بر اساس نتایج بدستآمده، بذر تلخه همزمان با تولید غنچه تولید میشود و بعد از حدود 10 روز به مرحله شیری و بعد از حدود 30 روز به مرحله رسیدگی میرسد. در مجموع، تلخه، علفهرزی با دوره رشد طولانی است. در این آزمایش طول دوره رشد سالانه اندام هوایی این علفهرز 41 هفته (حدود 10 ماه) بطول انجامید.
تلخه
مراحل فنولوژی
علفهرز
درجه- روز رشد
2010
02
20
119
136
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107381_ccdede68ec9e8eb715a4371e933edee6.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
مطالعه مولکولی و بررسی عکسالعمل کلونهای نی به علفکش گلیفوسیت در ایران
مرجان
دیانت
علیاکبر
شاه نجات بوشهری
حسن محمد علیزاده
علیزاده
محمدرضا
نقوی
حمید
رحیمیان مشهدی
تنوع ژنتیکی 39 کلون نی جمعآوری شده از مناطق مختلف ایران با استفاده از نشانگرهای RAPD بررسی شد. 16 پرایمر مورد استفاده 149 باند تولید کردند که 123 باند (81 درصد)، چند شکلی نشان دادند. ضریب شباهت ژنتیکی بین کلونها از 44/0تا 85/0 متغیر و متوسط شباهت ژنتیکی 60/0 بود. دندروگرام حاصل از ماتریس شباهت بر اساس دادههای RAPD، کلونها را به 4 گروه اصلی بر اساس محل جغرافیایی آنها تقسیم کرد. برای بررسی واکنش کلونهای مختلف نی به تیمار شیمیایی و تعیین بهترین زمان برای سمپاشی با گلیفوسیت، آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد و بهترین زمان برای سم پاشی تعیین گردید. فاکتورها شامل کلون نی، غلظت گلیفوزیت و زمان سم پاشی بودند. کلونهای مختلف عکسالعمل متفاوتی به غلظتهای مختلف گلیفوسیت نشان دادند و سم پاشی در مرحله گلدهی بهترین کنترل را فراهم کرد.
RAPD :تنوع
تجزیه خوشهای
گلیفوسیت
2010
02
20
137
162
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107382_8d88f02db86af5718aa775c62db3bd14.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
اولین گزارش زنبورهای پارازیتوئید مینوز صنوبر از ایران (گزارش کوتاه علمی)
محمدرضا
زرگران
حسینعلی
لطفعلی زاده
محمدحسن
صفرعلیزاده
ولی
بخشعلی ساعتلو
با توجه به بازدیدهای صحرایی و نمونهبرداری از نهالستانهای صنوبر شهرستان ارومیه و حومه فعالیت مینوز صنوبر Lithocolletis populifoliella L. (Lep.: Gracillariidae) درچند سال اخیر روی کلنهای مختلف صنوبر بسیار قابل توجه بوده است. جهت تعیین زمان ظهور حشرات کامل مینوز صنوبر L. populifoliella تعدادی از شاخههای آلوده صنوبرگونه Populus nigra L. درنهالستانی نزدیک فرودگاه ارومیه با پارچه توری محصور و نتایج نشان داد که زمان ظهور این آفت درسال 1386 اوایل تیرماه بود. در اواسط خرداد ماه نیز برگهایی که حاوی شفیرههای مینوز صنوبر بودند جمعآوری و جهت خروج دشمنان طبیعی در ظروف پرورش (با امکان تهویه مناسب) نگهداری گردیدند. زنبورهای خارج شده در ظروف پرورش، جداسازی و پس از انتقال به شیشه های حاوی الکل، توسط دکتر لطفعلیزاده مورد شناسایی قرار گرفتند.
مینوز صنوبر
2010
02
20
163
164
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107383_c627b26d7de2f9e9bf273a86ac9bf436.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
مطالعه تحلیل کمی جمعیت زنجرک Empoasca decipiens Paoli (Hemiptera: Cicadellidae) روی چهار رقم چغندرقند (مقالهی انگلیسی)
علی اصغر
طالبی
آسیه
ایزدپناه
سعید
محرمیپور
یعقوب
فتحی پور
بهرام
ناصری
زنجرک سبز، Empoasca decipiens Paoli (Hem.: Cicadellidae) یکی از آفات چغندرقند (Beta vulgaris L.) در ایران است. در این تحقیق، جدول زندگی، تولیدمثل و پارامترهای رشد جمعیت E. decipiens روی چهار رقم چغندرقند شامل شیرین، رسول، PP8 و IC مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات در اتاقک رشد تحت دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 50-60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. نسبت بقا در زمان ظهور حشرات کامل روی ارقام شیرین، رسول، PP8 و IC به ترتیب 78/0، 81/0، 78/0 و 76/0 تعیین شد. امید به زندگی حشرات کامل در اولین روز ظهور روی ارقام فوق به ترتیب 75/13، 89/14، 46/14 و 72/15 روز بدست آمد. بیشترین میزان باروری ناخالص و خالص به ترتیب روی IC و شیرین مشاهده شد. نرخ ناخالص تولیدمثل روی ارقام شیرین، رسول، PP8 و IC به ترتیب 03/22، 07/20، 06/22 و 31/22 نتاج ماده به ماده در هر نسل تعیین شد. نرخ ذاتی افزایش جمعیت بین 099/0 تا 104/0 ((day-1 به ترتیب روی ارقام شیرین و IC متغیر بود. پارامترهای رشد جمعیت روی ارقام مختلف چغندرقند به روش جک نایف برآورد شد: طول هر نسل 14/29تا 75/31 روز، نرخ تولید مثل خالص 07/20 تا 31/22 ماده به ماده در هر نسل، مدت زمان دوبرابر شدن جمعیت 62/6 تا 01/7 روز و نرخ متناهی افزایش جمعیت 103/1 تا 11/1 نتاج ماده در هر ماده در هر روز. نتایج این تحقیق اطلاعات مهمی را در مورد پارامترهای دموگرافیک زنجرک سبز روی ارقام مختلف چغندرقند فراهم نمود. این اطلاعات میتواند به تشخیص و ردیابی آلودگی آفت، انتخاب و اصلاح نژاد ارقام کمک نماید
Empoasca decipiens
جدول زندگی
تولیدمثل
رشد جمعیت
ارقام چغندرقند
2010
02
20
1
14
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107386_c64c2f1e757ebd7ce8b08bc8541b38e5.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
ارزیابی بیماریزایی و عصاره کشت قارچها روی Heterodera schachtii در شرایط آزمایشگاهی (مقالهی انگلیسی)
ابراهیم
آیتاللهی
صدیقه
فاطمی
بیماریزایی 4 جدایه متعلق به سه گونه قارچ جدا شده از Heterodera schachtiiعلیه سیست و مادههای شیری بر روی آب آگار و اثرات کشندگی پالیدههای (عصاره) آنها روی لاروهای سن دو نماتد مورد ارزیابی قرار گرفت. این جدایهها شامل Paecilomyces lilacinus (PL 8.1 and PL 25.4)،Cylindrocarpon destructans var. crassum (CY) و Chaetomium murorum (CH) پس از سه هفته روی محیط آب آگار 8/ % در دمای °C20 با نفوذ به مادهها و سیستها به ترتیب 60، 36، 21 و 17% از تخمهای درون آنها را بیمار نمودند (P ≤ 0.01). پالیده کشت جدایهها سبب کاهش تحرک نماتدها بعد از 24 و 48 ساعت گردید. پالیده کشت PL 8.1 در محیط مایع مالت بعد از 24 و 48 ساعت 100% لاروهای نماتد را از بین برد و جدایههای PL 25.4، CYوCH به ترتیب سبب مرگ و میر 25، 22 و 9% لاروها پس از گذشت 48 ساعت گردیدند
Chaetomium murorum
Cylindrocarpon destructans var. crassum
پالیده قارچ
مرگ و میر لارو
Paecilomyces lilacinus
نماتد سیست چغندرقند
2010
02
20
15
26
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107387_63b55996c8ce15f5295d45298d8743e8.pdf
آفات و بیماریهای گیاهی
1026-5007
1026-5007
1388
77
شماره 2
شپشکهای گیاهی منطقه زاگرس مرکزی (Hemiptera: Coccoidea) (مقالهی انگلیسی)
معصومه
مقدم
مجید
توکلی
در این مطالعه 48 گونه شپشک گیاهی (Hemiptera: Coccoidea) از منطقه زاگرس مرکزی (استانهای ایلام، لرستان، کرمانشاه و همدان) گزارش میگردد. گونههای تشخیص داده شده متعلق به 33 جنس و 10 خانواده Asterolecaniidae، Cerococcidae، Coccidae، Diaspididae، Eriococcidae، Margarodidae، Kermesidae، Ortheziidae، Phoenicococcidae و Pseudococcidae میباشند. سه گونه Duplachionaspis noaeae (Hall) (Diaspididae)،Rhizopulvinaria turkestanica (Archangelskaya) (Coccidae) وGueriniella serratulae (Fabricius) (Margarodidae) برای اولین بار از ایران گزارش میشوند. از این تعداد 39 گونه روی درختان جنگلی و گیاهان مرتعی و 14 گونه روی درختان میوه و محصولات کشاورزی فعالیت دارند. پراکنش گونههای تشخیص داده شده مشخص مینماید که 13 گونه به طور اختصاصی در منطقه Irano-Turanian فعالیت دارند که از این میان 10 گونه شپشک گیاهی منحصرا در منطقه زاگرس جمعآوری شده است. از میان گونههای شناسایی شده گونهی اختصاصی منطقه Mediterranean وجود ندارد، ولی 11 گونه به طور مشترک متعلق به دو منطقه Mediterranean و Irano-Turanian میباشند و 4 گونه منحصرا در منطقهSaharo-Sindian فعالیت دارند
شپشکهای گیاهی
Coccoidea
فون
زاگرس مرکزی
ایران
2010
02
20
27
46
https://jaenph.areeo.ac.ir/article_107389_d37607255f5686738ac308883494f118.pdf